την βδομάδα αυτή θα προσπαθήσω να κάνω κάποιες αλλαγές στην δουλειά, κάτι που πιστεύω πως θα μας βοηθήσει να συνεχίσουμε δυνατά, πάντα βλέπω τα στατιστικά των προηγούμενων μηνών, βλέπω την θεωρητική αύξηση που πρέπει να πετύχουμε και αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να το πετύχουμε αυτό και αυτήν την σαιζόν; (την ίδια σκέψη κάνω κάθε χρονιά) αποδίδω τις αυξήσεις των προηγούμενων ετών σε συγκεκριμένες κινήσεις, μια κάναμε αυτό μια κάναμε το άλλο και για αυτό είδαμε την αύξηση, τί ειναι αυτό που τώρα θα μας ανεβάσει;
αυτή η άγνωστη παράμετρος είναι πάντα που με τρομάζει, από που θα προέλθει αυτή η λύση που θα μας κάνει να ανέβουμε σε σχέση με πέρυσι; θα είναι άραγε οι αλλαγές που θα κάνουμε τώρα; ή κάτι άγνωστο που δεν έχουμε καν σκεφτεί και μπορεί να είναι και πέρα από τον έλεγχο μας;
τα καλοκαίρια που κλείνουμε για λίγο περισσότερο από ότι μέσα στην χρονιά και έχω περισσότερο χρόνο, κάνω πάντα σχέδια για το πως θα είναι η καινούρια σαιζόν τι θα αλλάξουμε τι θα κρατήσουμε τι μπορούμε να κάνουμε για να ανέβουμε και σχεδόν όλα μου τα σχέδια καταλήγουν να μην εφαρμόζονται (γιατί συνήθως είναι παραληρηματικές εξάρσεις μεγαλείου) τουλάχιστον όχι με την αρχική μορφή τους..
έχουμε τρεις μήνες μπροστά μας.. αναρωτιέμαι την κατάληξη τους!
άσχετο έχω αρχίσει να ρουτινιάζω λίγο και βρήκα μια κάποια διέξοδο στην ζαχαροπλαστική, μέχρι τώρα όλα τα πειράματα μου ήταν για εμάς και τα άτομα του μαγαζιού, θα ήταν ωραίο όμως να φτιάξω κάτι και να το δώσω και στον κόσμο να δω τις αντιδράσεις :)

φρυγανισμένο ψωμί

πέρασα από κάπου, από κάποιο μαγαζί δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα πιο και μου ήρθε η μυρωδιά του φρυγανισμένου ψωμιού, με ταξίδεψε καμιά δεκαριά χρόνια πίσω, πιο πολλά μάλλον 13-14.. όταν δούλευα σε ένα ξενοδοχείο και έφτιαχνα το πρωινό, τις φέτες από το ψωμί του τοστ που περνούσα από την σαλαμάνδρα για να ψηθούν, αναρωτήθηκα για ποιον λόγο έψηναν το ψωμάκι, αν έφτιαχναν κλαμπ σάντουιτς ή κάτι άλλο, πολύ περίεργο που δεν μπορώ να θυμηθώ που το μύρισα, θυμάμαι όμως την μυρωδιά και την απορία μου για το τι μπορεί να φτιάχνουν με το ψωμί αυτό.
ο χρόνος κυλάει και μοιάζει να ζω μηχανικά την ζωή μου, δεν μπορώ να βρώ κάποιον λόγο, κάποιο κίνητρο.. θεωρώ μπούρδες πως τα κίνητρα και τα νοήματα είναι εσωτερικά, ότι και να κάνουμε πάντα το κάνουμε για κάποιον λόγο που είναι έξω από τον εαυτό μας, αντιδρούμε σε ένα εξωτερικό ερέθισμα, θέλουμε να προκαλέσουμε κάτι, μια αλλαγή, οτιδήποτε..
προσπαθώ τελευταία να βάλω στόχους σχετικά με την δουλειά και να προσπαθώ να τους πετύχω, να έχω αυτό να με τραβάει προς τα εμπρός, έχω βαρεθεί το βάλτωμα και την ρουτίνα..  την επανάπαυαση.. σκέφτομαι πως αν καταστρεφόμασταν ίσως προσπαθούσα πιο πολύ
σήμερα σκεφτόμουν πάλι Εκείνη (συνέχεια την σκέφτομαι αλλά οκ) σκεφτόμουν μια συγκεκριμένη συζήτηση μας και πως είναι δυνατόν να έχουμε μοιραστεί τέτοιες στιγμές και τώρα να είμαστε έτσι, μου φαίνεται αδύνατον, μη λογικό τουλάχιστον, πόσο μπορεί να διαφέρει ένας άνθρωπος από έναν άλλον; αν εμένα μου είναι τόσο δύσκολο εσένα πως σου είναι τόσο εύκολο; ο τζούμπεη θέλει να έρθει στην αγκαλιά μου αλλά δεν τον αφήνω και νευριάζει :P νομίζει οτι μπορεί να πηγαίνει συνέχεια όπου θέλει και να μας αντιμετωπίζει σαν έπιπλα!!
νομίζω πως μια κοπέλα δείχνει ένα κάποιο ενδιαφέρον αλλά ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τα σημάδια αυτά οπότε μπορεί να είναι απλά η φαντασία μου ( αν και ΔΕΝ το νομίζω)