Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

οι λεκέδες του λαδιού

στο μαγαζί έχουμε χάρτινα τραπεζομάντηλα μιας χρήσης.. η τελευταία μου ασχολία είναι να περνάω με μαύρο μαρκαδοράκι τα περιγράμματα των λεκέδων σχηματίζοντας έτσι κάποιου είδους χάρτη, που όλοι οι λεκέδες είναι τα νησιά μια άγνωστης και τεράστιας νησιωτικής χώρας ή ίσως ένας παγκόσμιος χάρτης κάποιου διαφορετικού κόσμου
μια μέρα σχηματίστηκε ένα τεράστιο νησί που έμοιαζε πολύ με την Αυστραλία μόνο που έλειπε η Νέα Ζηλανδία από τα νότια παράλια και υπήρχε ένα άλλο μεγάλο νησί στην ανατολική πλευρά
PS το κάνω μόνο στο τραπέζι που κάθομαι εγώ ή κάποιος γνωστός και όχι σε τυχαίους άγνωστους:Ρ

ένα τραγούδι που ακούω τελευταία.. 

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

για να μην τα στείλω αλλού

έγινε αυτό που φοβόμουν..
το μαγαζί άνοιξε, όλα πάνε καλά..
αλλά ακόμα και στις καλύτερες μέρες η χαρά κρατάει πολύ λίγο
δεν μπορώ να νοιώσω κάτι αν δεν το μοιραστώ μαζί σου
τραγικό και ηλίθιο να είμαι ακόμα τόσο εξαρτημένος

δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κρατάει, θα ήθελα να το σπάσω και να χαρώ τις στιγμές αυτές που δεν θα ξαναρθούν
να δεχθώ τα πράγματα όπως είναι και πως δεν μπορούν να αλλάξουν