διάβαζα ένα παλιότερο ποστ και έφτασα σε ένα σημείου που είχα ξεχάσει σε τι αναφερόμουν και μόνο οι λέξεις δεν μπορούσαν να μου θυμήσουν τι ήταν αυτό που εννούσα.. αυτό με έκανε να σκεφτώ δύο πράγματα, το πρώτο είναι πως αντιλαμβάνεται κάποιος τρίτος αυτά που γράφεις, αν το νόημα που προσπαθείς να περάσεις καταφέρνει να περάσει η αν χρειάζεται κάποιου άλλου είδους εσωτερική γνώση για να αντιληφθεί πλήρως ο άλλος τι εννοείς
το δεύτερο δεν το θυμάμαι αλλά θυμάμαι πως διο σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό.. :Ρ
είχε κάτι να κάνει με την διάρκεια στον χρόνο, δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς τι..
τώρα σκέφτομαι πως τα ποστ εκ των πραγμάτων είναι αποτυπώσεις της στιγμής, οπότε το σημαντικό δεν είναι η διάρκεια αλλά η ακρίβεια της αποτύπωσης, το πόσο κοντά στο γεγονός που θέλεις να αποτυπώσεις, να διασώσεις, να διαδώσεις.. καταλήγεις να βρίσκεσαι
από την άλλη κάποιες φορές γράφεις για να κρύψεις και όχι για να φανερώσεις
είχα δει ένα όνειρο προχθές που με έκανε και ένοιωσα τόσο ευτυχισμένος όσο δεν ένοιωσα εδώ και πολύ καιρό στην real life, πόσο περίεργο συναίσθημα ήταν αυτό..  και συγχρόνως μια ένδειξη για το μέλλον

για δεύτερη φορά

παρατηρώ μια μετατόπιση ή μια μεταφορά των συναισθημάτων τον τελευταίο καιρό, δεν ξέρω που μπορεί να οδηγήσει δεν αφήνω τον εαυτό μου να το σκεφτεί και πολύ, μου αρκεί απλά η παρατήρηση προς το παρόν, το πρώτο σημάδι της ελευθερίας..
όταν δυσκολεύτηκα να πάρω τηλέφωνο γιατί δεν ήξερα για ποιον λόγο ήθελα να πάρω, όταν σου είπα να μείνεις και εσύ έμεινες
έχω παραιτηθεί από την δουλειά αν και ακόμα είμαι εκεί, σε μια τελευταία προσπάθεια να ξεφύγω από όλα (και όταν λέω όλα εννοώ ένα και όταν λέω ένα εννοώ Εκείνη) μια καινούρια αρχή, μακρυά..
πάντα μου βγαίνει να γράφω το μακρυά σαν μακρυά και όχι σαν μακριά όπως είναι το σωστό, δεν ξέρω γιατί..
ακόμα είμαι εκεί, αλλά θα φύγω..
ελπίζω στο μέλλον να έχω περισσότερο χρόνο και να ξαναβρώ ή να θυμηθώ το ποιος είμαι και τι μου αρέσει να κάνω
ο επόμενος χειμώνας θα με βρει στην Στάση περιμένοντας το λεωφορείο και σκεπτόμενος το επόμενο ποστ, τα πρωινά θα πηγαίνω στην δουλειά με τα πόδια και ο χρόνος της διαδρομής αυτής θα είναι αφιερωμένος σε σκέψεις ουσιαστικές, πως έζησα τόσο καιρό σαν φυλακισμένος; και πως θα ζήσω και αύριο; όπως πάντα δεν θέλω η νύχτα να τελειώσει..

η εικόνα

μια ανάρτηση που ήθελα να γράψω αλλά δεν μου βγήκε, κάποια στιγμή θα βγεί, η εικόνα ήταν από το μέλλον, το κοντινό ελπίζω