Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Βασιλόπιτα

Σήμερα στην δουλειά κόψαμε Βασιλόπιτα.. νωρίς σχετικά με πέρυσι που κόντευε το Πάσχα όταν αποφασίσαμε να κόψουμε! δυστυχώς δεν κέρδισα εγώ το φλουρί και το δώρο.. (πέρυσι το είχα κερδίσει όμως!!) αλλά δεν με πείραξε και πολύ γιατί έπεσε σε άτομο που συμπαθώ οπότε οκ.. αν έπεφτε σε κανέναν εχθρό μου θα είχα να σκάω και για αυτό:Ρ
σήμερα για άλλη μια φορά σκεφτόμουν έντονα το ότι πρέπει να φύγω από εκεί, να παραιτηθώ.. ελπίζω σύντομα να το επιτρέψουν οι συνθήκες. εχθές αγόρασα ένα βιβλίο και όταν λέω εχθές εννοώ προχθές.. και όταν εννοώ προχθές εννοώ την Δευτέρα. Λέγεται Αναμνήσεις επί χάρτου και είναι του Ουμπέρτο Έκο, πληρώθηκα την Δευτέρα και είπα να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου, έτσι μετά την δουλειά πήγα σε ένα βιβλιοπωλείο και το αγόρασα, είχε και κάποια άλλα που ήθελα να πάρω αλλά τα αφήνω για αργότερα. το βιβλίο το έχω λοιπόν από την δευτέρα, το έχω δίπλα στο μαξιλάρι μου και δεν κατάφερα να διαβάσω ούτε τρεις σελίδες. άρχισα αλλά μόλις έβλεπα πως δεν διάβαζα ουσιαστικά αλλά απλά τα μάτια μου περνούσαν πάνω από τις γραμμές χωρίς κανένα νόημα να περνάει στον εγκέφαλο μου το άφηνα. μάλλον θα κάτσω να το διαβάσω στο επόμενο ρεπό μου. και έχω να τελειώσω και την αισθηματική αγωγή που την παιδεύω εδώ και τόσο καιρό.. νιώθω πραγματικά τύψεις!
σήμερα είχα την ευκαιρία να μπω για λίγο στο γυναικείο μυαλό και να συγκρίνω τον τρόπο σκέψης και δράσης σε μια δεδομένη κατάσταση σε σχέση με τον ανδρικό και κατέληξα στο ότι ο διαχωρισμός δεν είναι σωστός. και πάλι καταλήγεις στον χαρακτήρα ανεξαρτήτως φύλου. επίσης μέσα από μια συζήτηση συνειδητοποίησα πόσες από τις συμπεριφορές μας είναι κατάλοιπα των αρχέγονων ενστίκτων μας, κάτι στο οποίο είχα καταλήξει και στο παρελθόν διαβάζοντας διάφορα για την επιστήμη της ψυχολογίας.
στο προηγούμενο ποστ, το τίποτα σπουδαίο, έγραψα πως νιώθω μόνος, και μετά στην απάντηση στο σχόλιο που με ρωτούσε γιατί νιώθω μόνος έγραψα πως νιώθω μόνος γιατί δεν επηρεάζω την ζωή κανενός. δεν ξέρω ποιος είναι ο ορισμός της μοναξιάς αλλά για μένα είναι αυτός.. νιώθω πως περνάω από αυτόν τον κόσμο και δεν αγγίζω κανέναν, δεν θα αφήσω καμία ανάμνηση πίσω μου. μετά ο φίλος fgoa3 μου είπε πως δεν μπορώ να γνωρίζω αν επηρεάζω την ζωή κανενός και εγώ του είπα πως αν δεν το γνωρίζω για μένα είναι σαν να μην την επηρεάζω, και αφού το θέμα μας είναι το πως νιώθω εγώ είναι το ίδιο πράγμα.
δεν ξέρω τι μου γίνεται..
και επίσης δεν ξέρω γιατί σχολιάζω τα σχόλιο σε ποστ:Ρ σε λίγο θα αρχίσω να σχολιάζω και γω δεν ξέρω τι!
αυτά.. είναι αργά (3:29) και πρέπει να κοιμηθώ για να ξυπνήσω αύριο, το μυαλό μου ήδη κοιμάται οπότε αν είναι οτιδήποτε από τα παραπάνω μπερδεμένο φταίει το γεγονός αυτό.
εν τω μεταξύ κάποιος σήμερα ξεσκίστηκε να αντιγράφει εικόνες! χαίρομαι γιατί σίγουρα διαβάζεις και κάτι από όσα γράφω αλλά θέλω να μάθω και ποιος είσαι!! ποιος είσαι; αυτά.. κλείνω γιατί...

6 σχόλια:

  1. Για μένα μοναξιά είναι έμνευση, αλλά ποτέ ευτυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γλύκα, μάλλον ο καθένας μας ορίζει την μοναξιά διαφορετικά αλλά σ'αυτά τα διαφορετικά όλοι μας αναγνωρίζουμε το ίδιο συναίσθημα. όσο για την δουλειά μου, αναφέρεται σε κάποιο σχόλιο, σε κάποιο ποστ του μήνα ιανουαρίου.. (πως σε ζηλεύω που θα έχεις την ευχαρίστηση να διαβάσεις τόσα ποστ.. :) και μια βοήθεια ξεκίνα από το τέλος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. fgoa3, σε ζηλεύω που η μοναξιά σε εμπνέει το πάθαινα και εγώ κάποτε, τώρα μου έμεινε μόνο η μοναξιά.. άν είχες εμπνευση όμως πως και δεν ήσουν ευτυχισμένος;; άσχετο αλλά τώρα θυμήθηκα το κλασικό κείμενο που κάναμε στα λατινικά στο σχολείο, όσοι κάναμε λατινικά, musa est unica amica poetae (αν τα γράφω σωστά) και η μετάφραση η μούσα είναι η μοναδική φίλη του ποιητή. ο οβίδιος είναι εξόριστος στην γη του πόντου και η βασίλισσα αγαπάει τα ρόδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εμένα λίγο, αλλά τα βασικά τα κατάλαβα και συμφωνώ.. ναι υπάρχουν πολλών ειδών μοναξιές και ο καθένας τις αντιμετωπίζει διαφορετικά και οι λίγοι εκλεκτοί μπορούν και το εκμεταλεύονται αυτό το κατα τα άλλα δυσάρεστο συναίσθημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμφωνώ με τη Glyka και επαύξανω: είμαστε εκ φύσεως κοινωνικοί' η "τοποθέτηση" μας σε αντικοινωνικό (μοναχικό) περιβάλλον προκαλεί ερωτήσεις, συλλογισμούς & σκέψεις - τα συστατικά της έμπνευσης, στην πορεία ικανοποιήσης αυτής της ανάγκης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. πολύ ενδιαφέρουσα άποψη, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή